روز دوازدهم ماه ربيع الاول
بقول (شيخ كليني ) و (مسعودي ) و (آقا رضي قزويني ) و مشهور بين عامه ، روز ولادت با سعادت حضرت رسول - صلي الله عليه وآله - است و مستحب است در اين روز دو ركعت نماز، در ركعت اول بعد از (حمد) سه مرتبه (جحد) و در دوم ، سه مرتبه (توحيد).
و در اين روز نيز آنحضرت به (مدينه ) ورود فرمود و روايت است كه در وقت ورود آن جناب به (مدينه ) زنان وصبيان انصار خوشحالي ميكردند و مي گفتند:
(( طلع البدر علينا من ثنيات الوداع                          وجب الشكر علينا مادعالله داع (1)
ايها المبعوث فينا جئت بالامر المطاع ))
در اين روز، سنه 227، وفات كرد (معتصم ) عباسي در (سامره ) كه از بناهاي او است و او را (ثماني ) مي گفتند بجهت آنكه خليفه هشتم بود و هشت پسر و هشت دختر از او بماند و بيشتر چيزهائيكه بدو نسبت دهند، به هشت ميرسد.
در اين روز، سنه 241، وفات كرد (احمد بن حنبل ) و در (بغداد) در باب حرب ، مدفون شد و در تشييع جنازه او، دوست و دشمن جمع شده بودند دشمنان ، كسي را گماشته بودند كه پيوسته ، ندا ميكرد كه اين مردم ! لعن كنيد اين كس را كه بضد احكام شريعت حكم ميداد و از طرف دوستان او يكي در پيش جنازه ، بصوت بلند مي گفت :
(( و اظلمت الدنيا لفقد محمد                                  و اظلمت الدنيا لفقد ابن حنبل )) (2)
و (احمد) چهارم ائمه اربعه اهل سنت است و ايشان : (ابوحنيفه ) و (مالك بن انس ) و (محمد ابن ادريس ‍ شافعي ) ميباشند و مراد از (محمد) در اين شعر، (شافعي ) است كه (احمد) از خواص اصحاب او است و در آخر رجب ، سنه 204، وفات كرد و

(احمد) نسبش به (ذي الثديه ) رئيس خوارج منتهي ميشود و لهذا بشهرت پيوسته ، انحراف او از شاه مردان .
(( فان الحب و البغض يتوارثان و هو الذي جمع المسند و قال قدجمعت في المسند احاديث انتخبتها من اكثر من سبعماة الف و خمسين الفا فما اختلفتم فارجعوا اليه و مالم تجدوا فيه فلپس بحجة ))
(احمد) تجويز ميكرد لعن (يزيد) را بعكس (غزالي ).
در اين روز، سنه 358، (ناصر الدوله حسن بن عبدالله بن حمدان بن حمدون ) والي (موصل ) و توابع آن ، و فات كرد و در (موصل ) بخاك رفت و او برادر (سيف الدوله ) وفات كرد، از مفارقت او، عقلش ضعيف شد، پسرش او را گرفت و حبس كرد و در حبس بود تا وفات كرد.
و در اين روز، سنه 1161، متولد شد جناب سيد سند (آسيد علي بن سيد محمد) صاحب رياض المسائل في بيان احكام الشرع بالدلائل شرح نافع ، معروف به (شرح كبير) مقابل شرح ديگرش كه مختصر است آنجناب پسر خواهر استاد اكبر (محقق بهبهاني ) است در سنه 1231 وفات كرد و در رواق مطهر حسيني نزديك قبر خال ماجدش بخاك رفت .
(( والعجب انه كان اصوليا و اشتهر كتابه في الفقه بعكس معاصره المحقق القمي صاحب القوانين .(3)
و نيز در اين روز، سنه 1300، وفات كرد سيد العلماء و الفقهاء، صاحب تصنيفات رائفه (آسيد مهدي قزويني حلاوي ) شيخ ما، (محدث نوري ) نورالله مرقده ، در خاتمه مستدرك ببرخي از جلالت اين بزرگوار اشاره فرموده از جمله نقل كرده كه بعد از آنكه (سيد) به (حله ) مهاجرت كرد و مشغول شد به هدايت مردم ببركات انفاس ‍ قدسيه او قريب صد هزار نفر، شيعه امامي مخلص شدند و شيعيانيكه از مراسم مخصوص شيعه ، چيزي نميدانستند مگر حمل مردگان به (نجف اشرف ) به بركت هدايت او، صلحاء و ابرار و اتقياء و علماء شدند.
(( و قال ايضا في ترجمته و بالجملة فقد كان في مراقبة النفس و مواظبة الاوقات و النوافل و السنن و اتقرائة مع كونه طاعنا في السن اية في عصره و قدكنت معه في - الطريق الحج ذهابا و ايابا و صلينا معه في مسجد الغدير و الجحفة و توفي 12 ربيع الاول سنه 1300 قبل الوصول الي سماوه بخمس فراسخ تقريبا و قد ظهر منه عند الاحتضار من قوة الايمان و الطمانينة و الاقبال و اليقين الثابت ما يقضي منه العجب و ظهر منه حينئذكرامة باهرة بمحضر من جماعة من الموافق و المخالف .))
1- بحار الانوار ، ج 19، ص 105
2- الكني و الالقاب ، ج 1 ، ص 270
3- بحار الانوار ، ج 59، ص 235