یتیم آنقدر ارزش دارد كه اگر دو پیغمبر مجانی برایش كارگری كنند، ارزش دارد
.(سوره ی کهف)
قرآن مجید كتابی است كه حامی مستضعفان
است و به چند گروه مثل یتیمان، فقرا، كارگران، كشاورزان و. . . توجه خاص كرده است.
بنابراین اسلام به افردی كه زمنیه ی ظلم كردن به آن ها زیاد است، توجه
خاصی دارد. یكی از این موارد كه اسلام به آن توجه می كند، یتیم است. در قرآن 23 بار
راجع به یتیم سفارش شده است. در سوره بقره آیات 83، 177، 215، 220 در سوره ی نساء آیات
2، 3، 6، 8، 10، 36، 127 وهمچنین در سوره های انعام، انفال، اسراء، كهف، ضحی، بلد،
ماعون نیز به یتیم نوازی سفارش شده است. یتیم نوازی فقط این نیست كه به او آب و نان
بدهیم، بلكه باید به یتیم احترام بگذاریم. «كَلاَّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْیَتیمَ.
چنان نيست كه شما مىپنداريد شما يتيمان را
قرآن راجع به انسان ها می گوید: بعضی انسان
ها از سنگ بدتر هستند. از كنار سنگ چشمه بیرون می آید اما بعضی آدم ها قلب هایی دارند
كه هیچ چشمه ی آبی از آن بیرون نمی آید.
شخصی خدمت حضرت علی آمد و گفت: من سنگدل
شده ام. حرف در من اثر نمی كند. چشم هایم دیگر اشك ندارد. آدم بی تفاوتی شده ام. چه
كنم كه سنگدلی و قساوت قلب من از بین برود؟ حضرت فرمود: برو یك یتیم بگیر. او را به
سینه ات بچسبان و به او رحم كن. دست روی سر او بكش و به او غذا بده. یتیم نوازی فقط
احترام به یتیم نیست بازسازی
و خودسازی خود انسان هم هست.
علی
بن ابیطالب برادری به نام جعفر طیار دارد. اول بنیانگذار اسلام در آفریقا جعفر
طیار است. در جنگ موته دو تا دست او مثل حضرت ابوالفضل(ع) قطع شد. زمانی كه شهید
شد پیغمبر به منزل او آمد. گفت: بچه های شهید كجا هستید. بچه های شهید را گرفت.
حدیث داریم: فضَمَّهُ إِلَی نَفْسِهِ (بحارالانوار/ج /18ص 246) آنها را در
آغوش گرفت و به سینه اش چسباند و دست روی سرشان كشید. بچه های شهید را بو می كرد.
چون بچه ی شهید یتیم است، بیشتر مهربانی می كرد. قرآن می فرماید :
فَارْزُقُوهُمْ مِنْهُ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفاً( نساء/ 8 )
به این ها از رزق خدا بدهید. با این ها همیشه خوب حرف بزنید. گاهی افراد یك مقدار
برنج، لپه، روغن به فقیر می دهند اما این ها فایده ای ندارد. باید نشست و برای بچه
یتیم قصه گفت. قَوْلاً مَعْرُوفاً تنها مساله ی مادیات مهم نیست. ما باید
مساله ی عاطفی این بچه ها را حل كنیم. امام صادق (ع) فرمود: إِذَا بَكَی
الْیَتِیمُ اهْتَزَّ لَهُ الْعَرْشُ (من لایحضره الفقیه/ ج /1 ص 188) دو جا
عرش خدا به لرزه درمی آید. 1- یتیمی كه گریه كند. 2- فاسقی ستایش بشود.
حدیث
داریم بهشت درهایی دارد. یكی از درهای بهشت باب الفرح است و مخصوص كسانی است
كه به یتیم ها كمك می كنند. احترام به یتیم مخصوص دین اسلام نیست. قرآن می گوید: از
یهودی ها هم پیمان گرفته بودیم كه به یتیم ها احترام بگذارند. «وَ إِذْ أَخَذْنا
میثاقَ بَنی إِسْرائیلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً
وَ ذِی الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ الْمَساكینِ» (بقره/83)ما از بنی اسرائیل پیمان
گرفتیم كه به چند چیز احترام بگذارند. «لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ» 1- پرستش خدا
و داشتن توحید. 2- احترام به والدین و یتیمان و مسكینان «وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً
وَ الْیَتامی والمساكین» یعنی مساله ی توجه به یتیم مخصوص قرآن نیست.
یتیم آنقدر ارزش دارد كه اگر دو پیغمبر
مجانی كارگری كنند، ارزش دارد تا اینكه مال یتیم حفظ بماند(سوره
ی کهف)
یتیم به قدری ارزش دارد كه حتی
امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهرا (س) گرسنگی كشیدند تا شكم یتیم سیر بشود.
چند روایت:
پیامبر اکرم(ص): احب بيوتكم الي الله بيت فيه يتيم مكرم
(نهج الفصاحة، جمله 88) محبوبترين خانههاى شما در نظر خدا
خانه ايست كه در آن يتيمى محترم باشد.
پیامبر اکرم(ص): ان في الجنة دارا يقال لها دار الفرج لا
يدخلها الا من فرح يتامي المؤمنين.(نهج الفصاحة، حكمت 864) در بهشت خانهاى هست كه
آن را خانه خوشحالى نامند و جز كسانى كه يتيمان مؤمنان را خوشحال كرده باشند، وارد
آن نميشوند.
امام صادق عليه السّلام فرمود: هنگامى
كه طفل يتيم بگرید عرش الهى بسبب گريه او بلرزه در مىآيد، پس خداوند تبارك و تعالى
ميفرمايد: اين كيست كه بنده مرا كه در خردسالى پدر و مادرش را از او گرفتهام بگريه
آورده است؟ قسم به عزّت و عظمت و شكوه خودم و سوگند به بلندمرتبگى خودم بنده مؤمنى
نباشد كه او را آرام سازد مگر اينكه بهشت را بر او واجب سازم. منلايحضرهالفقيه، ج
1، ص 188
پیامبر اکرم(ص): هنگامی که یتیمی
گریه کند عرش خدا بلرزه در می آید، خداوند می فرماید ای ملائکه ی من شاهد باشید،
هرکس او را ساکت و راضی کند من(خدا) در روز قیامت او را راضی می کنم.
پیامبر اکرم(ص): يتيم در اجتماع حقي دارد و اين حق با مهر و نوازش بايد ادا
گردد.
برای بیشتر دانستن به ادامه مطلب بروید....
